پيكر ‌بی‌دست او را دستها است

[kalaavangaa]

بسمة تعالی
پيكر ‌بی‌دست او را دستها است

چون پدر نام مرا عبّاس داد مفتخر باشم كه اين نامم نهاد

من به نامش تربيت نزد پدر چون پياپی گفت ای جانم پسر

نام تو شد بند بر نام حسين بند عبّاس است علمدار حسين

چاكرش ‌باش ‌وبه دستش‌كن‌دعا خدمتش باش و نما صد التجا

پيكر ‌بی‌دست او را دستها است جای ‌هر‌دستش‌هزاران ‌دست‌ها است

هر چه خواهی از خدا با ربّنا كن توسّل بر‌شهيد ‌دين‌تو‌آن عبّاس را

هرچه‌‌خواهی‌گو‌كه‌باب‌حاجت‌‌است آبرو مند است، كه او بی منّت است

آبرو‌دارد ‌فراوان ‌نزد‌حق ‌اين‌را بدان او بود باب‌الحوائج، حاجتش بی امتنان

من به خلق و خوی او خو كرده‌ام عِطر او را هر كجا و هر مسا بو كرده‌ام

من شنيدم از مرا م و خوی ا و جستجو دارم به هرسو تا ببينم روی او

روی را نه بلكه خواهم كوی او خواست من را كوی خود رفتم سوی او

خواسته‌هايم را گذاشتم ‌در ميان كرده‌ام بر او توسّل تا فرستد آسمان

در گهِ حق، رویِ من شد باز باز هر چه از او‌خواستم بوده مرا بر‌آن ‌نياز

پر شده انبان من ای بی نياز شكر‌كردم بر‌خدا و، سجده‌كردم از نياز

لطف حق چون از ره عبّاس شد هر چه آمد دست من الماس شد

مال ‌دنيا آنچنانی ‌را‌ ندارم ‌من نياز آنچه‌‌خود‌خواهدكند، تأمين‌دارد دير باز

گر بود اخلاص در علم و عمل گفته‌است او‌تا كه بشتابيد‌ بر‌خير‌‌العمل

مطمئن هستم ز عبّاس و خدا هر چه خواهم می ‌دهند، بی منتها

چون‌كه‌سابع دوست و‌همراه‌علی‌است هر كجا باشد ، علی را منتهی است


روز سه شنبه مورّخة 1393/7/15 عبّاس توكّلی ( سابع ) تهران